os. MICKIEWICZA – MIĘDZY BLOKAMI

W połowie XX w. na szeroką skalę przystąpiono do realizacji nowych osiedli. W 1957 roku powstała Lubelska Spółdzielnia Mieszkaniowa, a już 2 lata później do pierwszych bloków na os. Mickiewicza zaczęli wprowadzać się lokatorzy.

Autorem projektu był Feliks Haczewski, który opracował plany poszczególnych obiektów, jak i całą infrastrukturę osiedla. Zaproponował układ z ogólnodostępnym centrum (miejscem rekreacji i wypoczynku) otoczonym 4-5 kondygnacyjnymi blokami zatopionymi w zieleni. Powstały tu także 2 szkoły, przedszkola, centrum kultury, ośrodek zdrowia oraz kilka pawilonów usługowo – handlowych, zlokalizowanych tak, aby każdy z mieszkańców miał blisko domu miejsce gdzie zaopatrzy się w podstawowe artykuły.

W koncepcji można dostrzec inspiracje ideą miasta - ogrodu Ebenezera Howarda, ale także wpływ założeń Karty Ateńskiej. Projekt charakteryzuje się wzorcowym układem urbanistycznym, architekturą idealnie wpisaną w rzeźbę terenu, dopełnioną zielenią. Od początku budził podziw i stał się wizytówką spółdzielczego budownictwa, a nawet punktem obowiązkowym dla wielu wycieczek.

Kiedy przystąpiono do realizacji prac w ramach Lubelskich Spotkań Plastycznych uznano, że teren osiedla nie wymaga zbyt dużej ingerencji ze strony artystów. W jego przestrzeń wkomponowano tylko kilka pojedynczych obiektów. Cała uwaga skupiła się na obrzeżach. Tu wzdłuż 300 m alei, wśród drzew, na łagodnie wznoszących się skarpach ustawiono kilkanaście rzeźb. Różniły się tematyką, formą i użytym materiałem. Tak powstała wyjątkowa galeria rzeźby plenerowej - otwarta całą dobę i chętnie odwiedzana nie tylko przez mieszkańców pobliskich bloków.